laatste dagen Flores en eerste dagen Bali

Daar zijn we weer. Gaat het nog niet vervelen om die hele lange verhalen van ons te lezen? Nou voor de mensen die het willen volgen, gaat er lekker voor zitten. De laatste twee dagen van de overland tour zijn aangebroken. We reizen nu van Riung naar Moni, dat is een tocht van ongeveer 6 uur. Dit houdt in dat we vandaag veel in de auto zitten met een paar kleine stops. Het is echt niet erg om heerlijk in een koele auto te zitten aangezien het buiten tegen de 35 graden is. We rijden voornamelijk langs de kust wat prachtige uitzichten met zich mee brengt. Het houdt in dat we ook niet meer zoveel dorpen tegen komen met veel krotten huisjes. Hier ben ik ook ff blij mee, want ondanks dat we erg genoten hebben van deze bijzondere reis. Heeft het me ook verdrietig gemaakt. Zoveel mensen leven hier in armoede, het zou zoveel mooier zijn als iedereen over de hele wereld gewoon het zelfde zou verdienen. Maar ondanks de armoede en het harde werken wat ze hier moeten doen, blijven deze goedlachse mensen altijd sterk en positief in hun schoenen staan.

Ino heeft weer trek, god wat kan dat kleine mannetje lekker bunkeren zeg. Hij neemt ons weer mee naar een Warung. Achter het gordijntje staat Keet met onze hobbit iets lekkers uit te zoeken. Ook Keet is echt gek op het Indonesische eten. Ik pas vandaag, het gaat niet zo lekker met me darmen. Er was weer voldoende energie ingegaan, dus onze grote/ kleine held kon weer paar uurtjes rijden. Zo kwamen we langs de blue stones beach. Hier spoelen allemaal mooie blauwe stenen aan. Deze stenen worden geëxporteerd naar oa Java . Ook waren er een paar vissers mannen die met een net kleine sardientjes aan het vangen waren. Ondanks dat er veel Indonesische mensen weinig tot geen Engels spreken komen we met onze handen en voeten een heel end. Gelukkig kunnen we altijd Ino vragen als tolk. Dit soort ontmoetingen zijn gewoon het leuks. Ze zijn erg belangstellend en willen graag weten waar je vandaan komt en wat voor werk je doet. Nog even snel een duik in de zee, maar pfff wat is de stroming hier sterk. Opdrogen en weer stukkie verder tuffen. De stops zijn erg gevarieerd, want ja hoor i.p.v over de blauwe stenen te lopen, liepen we weer op een toch wel erg gammel bruggetje. Keet had het niet meer en hield zich goed vast aan de kabels. Zo bizar dat hier volgeladen brommers overheen rijden. We keken onze ogen uit. Heerlijk beneden bij de rivier onze voeten wat verkoeling gegeven. Nederland heeft natuurlijk in het verleden zijn sporen hier achter gelaten met zijn Nederlandse Kolonie. Wij Nederlanders zetten hier al in de 16 eeuw de eerste voet aan wal. De Nederlandse invloeden kom je hier nog steeds tegen, zo ook met de aanleg van de Floresweg die op 31-9-1925 door  Nederlanders tot stand is gekomen. Deze weg loopt van Labuan Bajo naar de oost kant van Flores. Een redelijk goed begaanbare weg. Zo genoeg over de geschiedenis en zijn nu aangekomen in het plaatsje Moni waar de vulkaan berg Kalimutu een hele bekende toeristische plek is. Hier is het qua toeristen wat drukker en het valt ons op dat er erg veel Nederlanders zijn. Morgen staat de wekker om 4.10, ja jullie lezen het goed. We gaan vroeg uit de veren om de zonsopkomst vanaf deze Kalimutu vulkaan te aanschouwen. Hier bevinden zich drie kratermeren die door mineralen elk een andere kleur hebben. Voordat we dat gingen ondernemen,hadden we nog een hele avond voor ons. Laat in de middag arriveerde we dus in Moni, waar we konden kiezen voor een wat luxer bungalow of een iet wat mindere kamer. We besloten voor het laatste te gaan, aangezien dat we de laatste week toch al in wat primitievere kamers hebben gelegen moet dit ook appeltje eitje worden. Nou niet dus, deze week ben ik over heel wat grenzen gegaan qua hygiëne, maar dit ging me iets te ver. Ik sloeg me bedje open en zat poep op de lakens van het bed. Paar minuten later zaten we mooi in een wat luxer kamer met een prachtig uitzicht over Moni en zijn rijstvelden. Die avond heerlijk gegeten bij Mopi`s, een restaurant waar veel toeristen gaan eten. Helaas was het koffie apparaat kapot, want och wat hunkeren we hier naar een cappuccino. Ze kennen hier alleen sterke zwarte koffie drap. Goed het is dinsdag 2 oktober de dag dat we naar de vulkaan gaan. Wekkertje ging vroeg af en wat wilde we graag nog even omdraaien, gelukkig hebben we dat niet gedaan. Want och och och wat hebben we iets moois mogen aanschouwen met die zon die dan zo mooi opkomt en prachtige kleuren geeft in de krater meren. Gelukkig waren we net op tijd om die gele ploert op te zien komen en dat was rond 5.45. Helaas stonden we daar met heel veel andere toeristen en een vervelende drone boven ons hoofd. Ino en ik gingen eerst aan de koffie ( cappuccino zakjes) na een klimmetje van ongeveer 20 minuten en Keet stond daar met de camera en twee mobieltjes in de aanslag. Het schouwspel was prachtig, maar niet alleen de opkomst van de zon had ons interesse, ook de aapjes die kwamen vragen om eten. Whoow wat een goed begin van de dag was dit. Voordeel is ook als je zo vroeg opstaat dat je nog een hele dag voor de boeg hebt. We reden weer terug naar ons hotel waar we op ons balkon een redelijk ontbijt kregen voorgeschoteld. Vandaag is de laatste dag in de auto en zouden we afscheid gaan nemen van onze grote, kleine chauffeur. Het geeft een vreemd gevoel, we zijn al aantal dagen met hem opgetrokken en het voelt zo vertrouwd. Onze bestemming van vandaag is Maumere, we hebben in dit plaatsje wel een hotel vast staan genaamd Coconut Garden. Op de foto`s zag het er erg gelikt uit, kan jullie verklappen in werkelijkheid was het ook zo. De hemel poort ging voor ons open. Wat een wereld van verschil van zoveel armoede die we hier gezien hebben naar zoveel luxe. We hebben moeite met de omschakeling en zeker dat we hier samen met Ino ons laatste drankje zaten te doen. Hij leeft ook  in armoede, we schamen ons naar hem toe. We zouden deze goede man zoveel meer willen geven dan een grote tip en cadeautjes die we onderweg voor zijn kinderen en hem zelf hadden gekocht. Met tranen in zijn ogen nam hij alles in ontvangst en hij bleef terimikassi ( dank jullie wel ) zeggen. Uiteindelijk was het tijd om afscheid te nemen van elkaar, wat een verschrikkelijk moment was dit!  Ja, daar zaten we dan in ons 4 sterren cottage met uitzicht op zee en een zo waanzinnige mooie afgewerkte aankleding, alles erop en eraan. Dit lijkt heel mooi en fijn, maar dit was het niet, het eerste uur voelde  we ons rot en verdrietig. Wat een ontzettend dubbel gevoel, wat is het toch oneerlijk verdeeld in de wereld!! Waarom zulke grote verschillen? Waarom kunnen wij alles maar doen wat we willen? En waarom zijn er nog steeds zoveel mensen die leven in pure armoede? We kunnen het makkelijk ontkennen en er niet over nadenken omdat we er niet of zelden mee worden geconfronteerd, maar wat als je er dan ineens bent? Wat als je het dan ineens overal om je heen ziet, 24 uur per dag voor ruim een week? Dat veranderd alles, pas dan ga je er over nadenken, pas dan raakt het je echt en pas dan besef je in hoeveel luxe wij leven. Alhoewel wij  in veel luxe leven hebben we ons  regelmatig  afgevraagd of deze mensen ongelukkiger zijn als wij Nederlanders? Ik denk het eigenlijk niet, deze mensen hebben niks maar lijken echt gelukkig met het leven wat ze hebben (tuurlijk hebben ze wel hun dromen, maar ongelukkig kan ik ze niet noemen)!  Maar we moeten omschakelen want we zitten echt op een heerlijke plek met een waanzinnige locatie, dus we moeten gaan genieten! Helaas hadden we maar één nacht geboekt, dus we vonden het echt jammer om weer terug te moeten vliegen naar Bali. We zijn dankbaar voor alles en we realiseren ons  dat we in welvarend land leven, waar alles zo vanzelf sprekend is. Het heeft ons geraakt, we zullen dit niet snel vergeten en nemen met veel pijn in ons hart afscheid van het land en de mensen hier!

De dag dat we terug zouden gaan naar Bali waren we ontzettend vroeg wakker, dus hebben nog heerlijk kunnen genieten van de mooie plek en de laatste momenten in het fijne Flores. Maar dan tijd om weg te gaan en de vlucht naar Bali te nemen. Alles ging super en was goed geregeld. De taxi was op tijd, de vlucht ging prima, onze bagage kwam gewoon mee, de andere taxi wachtte ons op het vliegveld, we werden afgezet bij de speedboot die ons naar het eiland Lembongan zou brengen. Eenmaal daar aangekomen wachtte er een busje op ons en werden we voor ons hotel afgezet, wat een luxe!! We zijn dus nu op het eiland Nusa Lembongan. Het oorspronkelijke plan was Nusa Penida, maar we hadden hier toch een minder goed gevoel bij aangezien de wegen daar ontzettend slecht zijn en wij ondertussen weten wat slechte wegen hier inhouden vonden we het veiliger om naar dit meer toeristische eiland te gaan. Dus Lembongan.. we kwamen hier rond een uur of vijf aan, want tjah reizen van de ene naar de andere plek kost toch een hoop tijd. Wat een wereld van verschil, wat een hoop toeristen, wat een rijkdom en iedereen praat ineens Engels. Wow! Zo raar hoe je naar de luxe kan verlangen en als je er dan eenmaal bent verlangt naar het minder luxe om dit allemaal veel echter is. Maar gelukkig zijn er ook een hoop voordelen; schone hutjes en lakens waar je gewoon onder durft te gaan slapen en eindelijk lekkere KOFFIE!!! Dat maakt ons toch wel heel blij!!! Die avond hebben we snel wat gegeten en zijn daarna vroeg naar bed gegaan, we waren gesloopt van de intensieve dag!!

Vandaag 4 Oktober.. het is tijd om het eiland te gaan verkennen, en dat doe je hier het beste per scooter. Dit kost nog geen 6 euro per dag, en de wegen zijn redelijk te berijden dus een ideaal vervoersmiddel. We waren vandaag weer vroeg wakker, maar goed dat heeft ook zo z’n voordelen zo zaten we al om half negen op de scooter dus hadden we een lekker lange dag voor de boeg. We zijn als eerst naar het eilandje Nusa Cennigan gereden (deze twee eilanden zijn met elkaar verbonden door een lange gele brug) en  we hebben hier verschillende stops gemaakt. Zo zijn we bij een clif uitzichtpunt geweest, een blue lagoon en een leuke plek waar je surfers op de golven kon spotten. Het leukste van dit alles zijn de scooter ritjes, want dit betekent wind vangen en niet in die enorme hitte. Want wat hebben wij een last van de warmte, het is bijna niet leuk om te stoppen met de scooter want dat betekent dat je moet wandelen en dat betekent dat je binnen één minuut zeiknat ben van het enorme zweten! Tjah, zo worden de stops vanzelf vermoeiend en minder aantrekkelijk J Maar we hadden een goed alternatief gevonden; the beach clubs! Hier op dit eiland weten ze echt heel goed wat dit inhoud. Heerlijke plekjes met een infinity pool, op loopafstand van strand en zee of uitzicht hierop. Dit is echt op en top genieten. Lekker eten en drinken want dat kost hier bijna niks en dan lekker in je heerlijke stoel, zitzak en of bedje zonnen en als het te warm wordt een plons in het zwembad nemen. Ideaal! Einde van de dag zijn we nog naar een plek geweest; de zogenaamde devils tear dit is een plek waar de zee met een enorm geweld tegen de kliffen aanspat, bizar om te zien! Maar vanwege de vele toeristen, iets minder ons ding dus zijn we snel terug naar ons hotelletje gegaan. Douchen, omkleden, eten en eindelijk weer tijd voor een massage! Wat een heerlijke dag!! We hebben trouwens een huisdier in dit hutje, een redelijk grote gekko. Ik vind het geweldig, Naat daarentegen vind het een heel stuk minder en vind dat we een komodo varaan in ons huis hebben. Elke avond moet ik me best doen om hem te verjagen en vervolgens Naat haar hand vast houden totdat ze ‘veilig’ in bed ligt. Haha!!

5 Oktober, eigenlijk was deze dag een beetje vergelijkbaar met gisteren, dus zal niet teveel in details treden aangezien het anders een veel te lang verhaal gaat worden en jullie dan echt gaan afhaken J Vandaag weer lekker met ons scootertje over het eiland heen gecrosst. Vandaag veel minder stops gemaakt, het was simpelweg te warm en gisteren hebben we redelijk veel gezien, dus we vonden het wel goed eigenlijk! Het doel was om naar de andere kant van dit eiland te crossen, lekker veel wind vangen en daarna wel zien. Komen we daar aan, een heel rustig centrum, stukken minder toeristen en het mooiste strand wat we op deze eilanden hebben gezien. Ook hier hebben we een heerlijke beach club gevonden waar we eigenlijk het grootste gedeelte van onze dag hebben doorgebracht. Einde van de middag weer terug naar een ander strandje om daar de zonsondergang te bekijken. Wederom een lekker relaxt dagje. Morgen gaan we weer met de boot terug naar het vaste land en gaan we richting Uluwatu om daar vier nachten de omgeving te verkennen of gewoon lekker op het strand te liggen. We zien wel!