Flores

Lieve volgers,

Hier zijn we weer met een update over onze reis. Zijn ondertussen alweer een paar dagen voorbij, maar het schrijven blijkt wat lastiger te zijn zonder campertje, omdat we hier in Indonesie toch wel heel veel te doen hebben.. en dan met name in de avond, want dan moeten we lekker uiteten en genieten van het zonnetje dat eindelijk onder is gegaan omdat het overdag zo lekker warm is.. maar we klagen niet hoor! We vermaken ons prima hierzo!

De laatste keer dat we hadden geschreven hadden we onze komodo trip net achter de rug en waren we eigenlijk meteen al bekaf omdat we teveel hadden gedaan en ons geen rust hadden gegund om rustig op te starten. Maar goed, de afgelopen twee dagen hebben we hard ons best gedaan om zo min mogelijk te doen, zoveel mogelijk te liggen en zo optimaal te genieten van het zonnetje en het heerlijke eten hier in Indonesie. En met een vier sterren hotel, met een super mooi zwembad en privé strand kunnen we wel zeggen dat dit aardig gelukt is! Wat een verademing was dit, gewoon even niks doen en lekker even bijkomen! Het hotel was ontzettend luxe en de service nog veel beter en luxer. Met een portier die de deur voor je open doet als je uit de taxi stapt, een mannetje die je koffers met een karretje naar boven brengt, een koude doek en welkomstdrankje bij binnenkomst.. tjah dat is wel even anders als bij een van der valk slapen in Nederland, en dat zelfs voor de helft van de prijs J Het voelt nog even ongemakkelijk, maar denk dat we hier best aan kunnen wennen. Hihi

De afgelopen twee dagen hebben we dan ook niet heel veel bijzonders gedaan.. meer als zonnen, zwemmen, lezen, eten, drinken en massages hebben we niet gedaan. Maar dit was heerlijk!! Om jullie niet al te jaloers te maken hebben we toch ook nog minpunten ontdekt hier in Indonesie.. Zo kun je bijvoorbeeld echt geen afspraken maken met de mensen hier!! Ik wist al wel dat de mentaliteit heel anders is als bij ons in Nederland, maar hier snap ik er echt helemaal niks van. Het lijkt soms wel of de mensen hier geen geld willen verdienen… pff!! Een grote mond om je over te halen om binnen te komen om een tour te boeken maar als je dan eenmaal binnen bent ben je niet meer als een nummer en kan het ze eigenlijk weinig schelen of je bij hun boekt of niet. Ze praten dan ook absoluut niet enthousiast of vol passie over de omgeving hier (wat wel zou moeten, want wat we hebben gezien is echt hartstikke mooi!)  of ze weten uberhaupt niet waar ze over praten, want nog veel vreemder is.. Maar goed, uiteindelijk dachten we een redelijke deal te hebben met een man die er een beetje verstand van leek te hebben. Maar achteraf was dit ook een grote vergissing.. Want we hadden afgesproken om op dinsdag te beginnen met de tour en maandagavond het geld te komen betalen.. Komen we daar aan zegt hij doodleuk.. het lukt niet want de chaffeur is nog niet terug, jullie kunnen pas woensdag.. Ach, wij zijn redelijk flexibel (de gedachte aan een nacht extra in ons hotel vonden we niet zo erg) dus uiteindelijk hadden we besloten dat we dan wel woensdag willen vertrekken. Komen we terug om dit hem te vertellen maar dat er dan natuurlijk wel wat van de prijs af moet.. nee dat kon niet!! Wat??!! Jij maakt een fout, je laat het ons op het laatste moment weten en dan moeten we hetzelfde bedrag betalen terwijl we een dag korter gaan.. oke dan zijn we toch echte Nederlanders en hoeft het voor ons niet meer!! Hmm.. teleurgesteld liepen we weg en zijn we een hapje gaan eten en daarna terug naar ons hotel gegaan. Hier hebben we de vriendelijke receptionist gevraagd of hij niet iemand wist.. nou dat wist hij wel en voor we het wisten hadden we de dag erna een afspraak met de chauffeur! We hebben hem een uurtje gesproken en vinden het nu al een schatje, dus we hebben zin om morgen met onze privé tour te gaan starten!

Woensdag 26 september, de dag dat we gaan starten met onze overland tour. We hadden om 8.30 afgesproken met Ino onze chauffeur voor de komende week. We voelde ons gelijk op onze gemak bij Ino, hele vriendelijk, goedlachse kleine man. De dag ervoor hadden we al globaal de route uitgestippeld voor de komende week. De eerste stop was bij de mirror cave. Heel gebruikelijk met dit soort bezoeken is dat je entree geld betaal, soort donatie voor het gebeuren. Dit zijn maar kleine bedragen van zo’n 3 euro. Om in de cave te gaan moesten we eerst een helm op en dat was maar goed ook, want voor Keet was het niet haar Lucky day.  Paar keer haar hoofd gestoten, 2x in het bos gevallen, 1x gestruikeld over een boomstronk en een keer vast gezeten met haar slipper. Keet heeft regelmatig dit soort dingen en is motorisch niet zo goed ontwikkeld, dus ik sta er niet zo van te kijken. Onderweg zijn we ff gestopt bij een stalletje waar we koffie hebben gedronken. Dit zie je hier veel, kleine stalletjes waar je wat kan drinken en iets kleins kan eten voor een paar centen. De volgende stop  zou de Cunca waterval zijn maar onderweg kwamen we een nogal bijzondere ceremonie tegen. In een klein dorpje werd er een nieuwe kerk geopend en dit wordt hier nogal uitgebreid gevierd. Ino vroeg ons of we dit wilde zien, nou dat wilde we natuurlijk wel. We stappen de auto uit en komen er al snel achter dat wij een nog grotere show zijn dan de hele opening van deze kerk. In dit soort kleine dorpjes komen zelden toeristen, dus als er dan twee blonde meiden staan is dat natuurlijk wel heel bijzonder. We werden meteen uitgenodigd om bij de belangrijke mensen (priester, hoofd van het dorp en nog een hoop andere belangrijke mensen) te zitten onder het afdakje voor de zon. Iedereen die daar woont zit en staat een beetje langs de kant, maar wij komen en krijgen meteen een ere plekje J Als we daar gaan zitten worden we hartelijk welkom geheten door alle mensen en krijgen we van iedereen een hand. Net toen we dachten dat dit toch wel heel vreemd was en het niet vreemder kon, kwamen er een hoop mannen het ‘podium’ op en begonnen met een traditionele dans/ gevecht. Een beetje bewegen met de heupen om wat belletjes te laten rinkelen kunnen we niet echt een dans noemen, maar dat gevecht was bizar! Er zijn twee mannen, de één mag slaan en de ander mag zich verdedigen en daarna zijn de rollen omgedraaid. Het had een speciale naam, maar die zijn we al lang weer vergeten. Wat we niet vergeten zijn is, hoe harder er werd geslagen, en hoe meer bloed er te zien was hoe harder er werd geschreeuwd en gelachen door het publiek. Tjah, wij hebben toch wel een hele andere manier van feest vieren, maar het was wel echt een hele belevenis om dit te zien. We hadden nog wel langer willen blijven, maar er stond nog meer op het programma, dus we moesten echt door. De volgende stop was de Cunca waterval. Ook hier werd een donatie gevraagd van 110.000 roepias. ( dit is maar 6 euro`s )De wandeling er naartoe duurde 20 minuten door een bos met veel trappen en wat bruggetjes. Bij dit soort wandelingen gaat er ook een gids mee, die dan ook je tassen draagt. Beetje decadent is het wel, maar we maken er maar gebruik van. Het leuke van deze waterval is dat deze in een canyon ligt en dat betekent dat je hier dus vanaf kunt springen en naar de waterval toe kan zwemmen. Het was zo’n zes meter hoog, dat lijkt niet heel hoog, maar geloof me als je boven staat valt dat toch wel even tegen. Maar goed als je het dan eenmaal heb gedaan is het toch wel heel gaaf! Na de heerlijke verkoeling in het water zijn we weer op ons gemakkie terug gelopen naar de auto waar onze lieve gids ons alweer stond op te wachten.

Daarna hup weer in de auto en op naar onze volgende bestemming. Ik zal jullie nog even een korte uitleg geven over het auto rijden .. Mensen rijden als gekken hier, maar ze hebben wat trucjes bedacht om het toch iets veiliger te maken… Een keer tuteren betekent; ik haal je in, let op of gewoon hallo, twee keer tuteren betekent vaak bedankt en een extra lange tuter is een signaal dat je iets fout doet. Aldus onze uitleg van de gids J haha!! Verder heeft iedereen een scooter hier en dan bedoel ik ook echt iedereen ook mensen die eigenlijk niet kunnen of mogen rijden. Verder wordt echt werkelijk alles vervoerd op die dingen! Aan verkeersborden of verkeerslichten doen ze hier niet op dit eiland, of we hebben ze allemaal gemist. Voorrang heb je als je het neemt en anders niet! Tjah, het is echt een wereld van verschil. Wij zijn in elk geval heel blij met onze gids die veel ervaring heeft met over het eiland te crossen zonder problemen.. en zijn nog veel blijer dat we hier zelf niet hoeven te rijden. Flores is een enorm groot eiland, en ondanks dat de afstanden niet heel groot zijn en de wegen ook niet heel slecht zijn er gewoon geen rechte stukken op dit eiland. Het zijn alleen maar bochten en haarspeldbochten.. andere wegen kennen ze niet.. dus jullie kunnen je vast voorstellen dat we erg veel in de auto zitten. Maar met een muziekje en onze gezellige gids, de mooie uitzichten en zoveel zwaaiende kinderen langs de kant van de weg vervelen we ons geen moment!!

Maar oke, even genoeg over het autorijden.. we zijn dus naar de spiderrice field geweest. Het zegt eigenlijk genoeg, rijstvelden in de vorm van een spinnenweb. Heel mooi om te zien, check gewoon de foto. Daarna nog even een bakkie koffie gedronken bij lokale mensen, Ino kent iedereen of maakt met iedereen contact dus we ontmoeten echt een hele hoop mensen! Super leuk en interessant!!

Dan is het eindelijk tijd voor ons hotel… nou dat was wel ff een dingetje. In de rest van Flores zijn er namelijk geen vieren sterren hotels, en kennen ze dit ook eigenlijk niet. Dus dat betekent dat je dan 6 euro betaald voor een overnachting maar met heel wat minder luxe. De shock voor Naat was vandaag al groot bij het zien van zoveel armoede.. maar bij het zien van de hotelkamer was dit nog veel erger. Het bed was schoon, maar was alles mee gezegd! De rest was vies, kapot, niet afgewerkt en gewoon heel erg smoezelig. Naatje heeft de eerste anderhalf uur gewoon alleen maar gestaan vol ongeloof en daarna is ze nog anderhalf uur bezig geweest met haar bed te installeren (handdoek, handdoek, trui als kussen, lakenzak erover heen, klamboe ophangen) Ach ze had het er maar zwaar mee, hierna durfde ze het eindelijk aan om het bed in te kruipen om vervolgens geen oog dicht te doen J

De volgende dag weer vroeg op want we hadden weer een heel programma om te volgen. We begonnen vandaag met een bezoek aan een grot waar heel veel jaren geleden hobbits hebben gewoond. Hiernaast zat een museum waar we de skeletten konden zien, best wel indrukwekkend om hier te zijn. Nadat we elke botje hadden bestudeerd zijn we verder gegaan naar onze volgende stop; de lokale markt. Nou dat was inderdaad de lokale markt, opnieuw geen toerist te bekennen behalve wij. Het blijft echt nog wel even wennen en is soms ook gewoon ongemakkelijk omdat iedereen zo lief, aardig en geïnteresseerd is maar wij ze niet kunnen verstaan en het dus echt heel moeilijk is om contact te maken. Ondertussen krijgen we gelukkig wel Indonesisch les van onze gids dus wie weet wordt het nog wat met ons. Met Ino zijn we dus de lokale markt over gegaan. Ik schrok me eigen kapot, wanneer ik bijna tegen een dode koe oploopt. Ook Keet werd een beetje onpasselijk wanneer ze een dode koeien hoofd zag. Dit is echt heel wat anders dan een rondje over de garenmarkt in Leiden. Gelukkig zaten we weer in een schone auto op weg naar de volgende bestemming, een traditionele village. Meerderen families wonen hier in 1 huis. We kregen echter veel uitleg van een jeugdige intelligente jongen die goed in het Engels de geschiedenis van het dorp kon vertellen. De huizen staan in een cirkel wat ook weer veel betekenissen heeft. In het midden van de cirkel worden meerderen traditionele rituelen ondernomen, zoals dat er een buffel wordt gedood en aan de boom wordt opgehangen, daar wordt zijn kop eraf gehakt. Gelukkig was er die dag geen ritueel. De kleine kinderen die in het dorp wonen liepen ons achterna en ook bij hen waren we een traditionele attractie. Ze vroegen op een redelijk beleefde manier om snoepjes en willen graag pennen hebben. Jammer genoeg hebben we zelf al veel snoepjes opgegeten, maar we konden wel een pen weg geven. Wat kan je een klein kind in dit land zo gelukkig maken met zoiets kleins en al helemaal wanneer ik op de handjes een smillies tekent. Wat is het leven hier simpel, maar o zo puur. We moesten weer veder en de chauffeur wilde ons het meer laten zien, daar waren we niet zoveel onder de indruk van. Behoorlijk verpest met de meren in Canada. Waar we wel erg van  onder de indruk waren , zijn de talloze kleine aapjes die langs de weg zaten. Wat een verrassing om deze schattige beestjes te zien. Omdat het hier al om 18.00 donker begint te worden, moeten we soms haast maken. Om half vier hebben we in een simpel restaurantje wat gegeten en hup hup naar onze eindbestemming van vandaag Aimere gereden. Dit is een klein plaatsje aan de kust. Ino bracht ons naar een hotel aan het strand. Wat heerlijk om na twee dagen in de auto weer water te zien. Samen met Ino koffie en een biertje gedronken. We stonden op het punt om naar onze kamer te wat  om te gaan slapen, kwamen ze met borden vol eten aan. Ochhh alle drie zaten we al zo vol, maar uit beleefdheid toch maar wat gegeten. Maar goed ook, want dit was het beste eten van nu toe. Heerlijk vis, tempé, rijst, soep, mango, aardappels whooww en dat maar voor 25.000 roepias pp ( 1,48 euro cent pp )Nu liggen we in ons bedje met naast ons  in de badkamer een sprinkhaan en een flinke spin. Keet, die panisch is voor spinnen zou haar plas wel even op houden en douchen stelt ze nog een nachtje uit. Ze wil echt niet met deze grote jongen in 1 ruimte zitten. Dan slaat de paniek bij de in, wederom enorme last van gasvorming. Handje vastgehouden en toch maar naar de badkamer. Puffff wat moeten we over veel grenzen, maar nog steeds is het de moeite waard.